Activisten komen bijeen om 'Barclays 7'-vrouwen te steunen die ruiten inbraken in het hoofdkantoor van de bank
Klimaatactivisten willen de aandacht vestigen op de rol van Barclays als de grootste investeerder in fossiele brandstoffen in Groot-Brittannië en Europa – en hun tactieken zijn geïnspireerd door de raamverpletterende protesten van de suffragettes van 1911 en 1912
Buiten Southwark Crown Court in Londen, klimaatactivisten komen bijeen om de 'Barclays 7' te steunen – een groep vrouwen die ruiten insloeg in het hoofdkantoor van de bank.
De vrouwen zeggen dat ze de actie om de aandacht te vestigen op de rol van Barclays als de grootste investeerder in fossiele brandstoffen in Groot-Brittannië en Europa – en ze hebben hun tactieken ontleend aan de ruit van de suffragettes die de protesten van 1911 en 1912 verpletterden.
Terwijl de menigte luistert naar steunbetuigingen van de vrouwen laat de 78-jarige Jilly Yglesias me op haar telefoon een foto zien van haar oudtante Gladys.
"Gladys was een van de ruitenbrekers", zegt ze.
'Ze was een suffragette en ze sloeg de ruit in bij Asprey's in Bond Street. Ze werd gearresteerd en naar de Holloway Prison gestuurd, waar ze werd gemarteld door de staat – dwangvoeding waardoor ze mentaal en fysiek beschadigd raakte.
“Als haar achternicht ben ik hier om mijn steun te betuigen aan de dapperen zeven vrouwen die de ramen van Barclays Bank kapot sloegen. De bank financiert de vernietiging van onze planeet, en soms is directe actie nodig om mensen te laten luisteren.'
Birmingham onderwijzeres Gladys Mary Hazel sloot zich rond 1908 aan bij de suffragettes, nadat ze Emmeline Pankhurst had horen spreken. Ze begon deel te nemen aan de protesten van de Women's Social and Political Union (WSPU) en behoorde tot de 300 vrouwen die gewelddadig werden aangevallen op 18 november 1910, een datum die bekend staat als "Zwarte Vrijdag".
Op Op 1 maart 1912 behoorde Gladys tot de suffragettes die deelnamen aan een zorgvuldig geplande actie.
Goedgeklede dames, die blijkbaar aan het shoppen waren in West End, brachten op een afgesproken tijdstip toffeehamers en -stenen tevoorschijn en begon met tussenpozen van 15 minuten ruiten in te slaan.
Op sommige stenen en hamers stonden slogans. Op de hamer van naaister Lillian Ball stonden de woorden: 'Beter gebroken ramen dan gebroken beloften'.
Tijdens de Barclays 7-actie, die plaatsvond om 7.00 uur op 7 april 2021, droegen de vrouwen een patch met de tekst dezelfde slogan. Ze plakten stickers op de ramen van de bank in Canary Wharf met de tekst: “Breek in geval van een klimaatnoodsituatie het glas”, voordat ze voorzichtig met hamers en beitels op het glas sloegen.
“Ik sloeg de ramen van Asprey in New Bond Street in en Ik heb nog nooit zo genoten van iets in mijn leven”, schreef Gladys in een ongepubliceerde memoires die haar familie ontdekte na haar dood in 1959, op 79-jarige leeftijd.
“Omdat [de politieagent] in dezelfde auto moest rennen In dezelfde richting als ik slipten we over de stoep en het lukte me om nog twee ramen kapot te slaan terwijl hij me daadwerkelijk vasthield.'
Ze voegde eraan toe: 'Ik hoorde de trots in mijn stem toen ik het vertelde aan het theekransje hoe de rechter in de rechtszaal van de grote man in de getuigenbank naar mij had gekeken en had gezegd: 'Je zegt dat ze nog twee ramen heeft gebroken nadat je haar had vastgehouden?'”
Zo'n 126 vrouwen werden ter terechtzitting opgenomen . Een verslaggever, gerapporteerd in de Daily Mirror onder de kop ‘Women Terrorists of London’, beschreef hoe ‘hamervrouwen uit het Amazonegebied’ de straat op gingen.
Uit gegevens van het National Archives blijkt dat Gladys op 5 maart 1912 in Bow Street werd gearresteerd , en bij meerdere andere gelegenheden van 1909-1912. De krant Votes for Women meldt dat ze is veroordeeld tot zes maanden in Holloway. Ze nam daar deel aan een hongerstaking en onderging de verschrikkingen van dwangvoeding.
“Er zat een slangetje vast in mijn neus, en de dokter, die waarschijnlijk dacht dat ik ermee stopte, ging door met duwen totdat uiteindelijk moest hij hem eruit trekken met een sleutel,' schreef ze.
'We bevonden ons in een nieuwe vleugel van ijzer en beton, waar elk geluid werd gedragen en weerklonk, en het duurde ongeveer drie uur over de hele tijd vrouwen vóór mij, aangezien ik de laatste van allemaal was. Dat was zenuwslopend, en ik was niet voorbereid op het gevoel van verontwaardiging en overtreding dat ik voelde.”
Een nieuw boek gebaseerd op haar memoires, The Courage Game van Jeni Whittaker, Jilly's achterneef, vertelt hoe later tijdens haar gevangenisstraf was Gladys er getuige van dat Emily Wilding Davison stierf nadat ze tijdens de derby van 1913 door het paard van koning George V was aangereden, terwijl ze zichzelf van een trap wierp.
Gladys overwoog ook zelfmoord te plegen.
Jilly zegt dat oudtante Gladys de acties zou hebben goedgekeurd van Rosemary Annie Webster, Cazzie Wood, Gabby Ditton, Lucy Porter, Sophie Cowen, Zoe Cohen en nog iemand (die om juridische redenen niet kan worden genoemd) die schuldig werden bevonden van het veroorzaken van criminele schade aan Barclays Bank, maar spaarde de gevangenis en kreeg voorwaardelijke straffen.
Ook bij Southwark Crown Court waren acteur en activist Juliet Stevenson en Helen Pankhurst, achterkleindochter van Emmeline – die Gladys hadden geïnspireerd om zich bij de suffragettes.
“Ik kom met mijn achternaam Pankhurst… om de link te leggen naar de suffragettes,” vertelde Helen, ook de kleindochter van Sylvia Pankhurst, aan de verzamelde menigte.
“Om de link te leggen met vrouwen die meer dan 100 jaar geleden vochten tegen de status quo, vochten tegen de onverzettelijkheid van degenen die op de oude voet verder wilden gaan…
“Ze gebruikten directe actie omdat constitutionele methoden hen nergens toe brachten en ze vonden dat ze dat hadden gedaan om ontwrichtende tactieken te gebruiken om verandering te bewerkstelligen.”
Ze wendde zich tot de Barclays 7.
“Carol, Gabriella, Lucy, Rosemary, Sophie, Zoe – kleindochters en achterkleindochters van de geest van de suffragettes. Zusters, ik groet u.'
'Het argument van de gebroken ruit,' zei Emmeline Pankhurst ooit tegen de WSPU-leden, 'is het meest waardevolle argument in de moderne politiek.'
Een eeuw later wordt dat argument herhaald.
0 reacties