Brian Reade: Politieke muppets zijn zo'n hopeloze grap dat ze de satire te boven gaan

Brian Reade: Politieke muppets zijn zo'n hopeloze grap dat ze de satire te boven gaan

Hoe kun je op originele wijze een wereldleider belachelijk maken die zojuist een dodelijke ziekte heeft opgelopen die hij heeft afgedaan als een bedrog waarvan hij denkt dat deze kan worden behandeld door bleekwater te injecteren?

Het is geen goed moment voor degenen wij die de ergste dagen van Thatcher hebben meegemaakt en haar zagen als een kruising tussen Nurse Ratched en Hannibal Lecter.

Er is het beeld, uitgebracht door de makers van The Crown, van de mooie Gillian Anderson die eruitziet als het spit van de oude tiran, die zo veel met mijn geest en libido heeft geknoeid dat ik erover denk om naar een sekstherapeut te gaan.

Over sprekende beelden gesproken, terwijl de satirische poppenkast vandaag terugkeert op onze schermen op BBC's BritBox, de anarchistische schepper Roger Law, heeft iets gezegd dat grenst aan ketters: “Toen we met Spitting Image begonnen, had je Thatcher. Nu beginnen we met nostalgie naar haar te kijken, omdat je tenminste wist waar ze het over had.

"Met Boris Johnson en de jongens heb je geen idee, en hun ideologie is absoluut gek."

Waar ik vandaan kom, zijn we ongeveer net zo nostalgisch voor Thatcher als voor de Luftwaffe, maar Law heeft een punt. Hoe vastbesloten ze ook was om haar binnenlandse vijanden te verpletteren, die vijanden wisten waar ze aan toe waren.

Met de zwakke zak leugenachtige blancmange en zijn dikke libertaire fanboys die momenteel aan de macht zijn, hebben we geen idee waar we staan geleid of waarom.

In Amerika is het nog erger. Toen Spitting Image in 1984 begon, werden ze geleid door Ronald Reagan, een volksere versie van Thatcher in Mogadon.

Perfect ingekapseld door zijn pop die in bed zat met twee rode belknoppen, de ene gemarkeerd met 'Verpleegster', de andere met 'Nuke'.

Maar hoe kunnen ze met succes de spot drijven met de president van vandaag, elke keer hij doet zijn mond open doet hij dat briljant?

Hoe kun je op originele wijze een wereldleider belachelijk maken die zojuist een dodelijke ziekte heeft opgelopen die hij heeft afgedaan als een bedrog waarvan hij denkt dat deze kan worden behandeld door bleekwater te injecteren?

Deze nieuwe serie Spitting Image staat feitelijk voor de moeilijkste komedie-vraag sinds Bernard Manning per ongeluk werd geboekt om stand-up te doen op een begrafenis in Soweto. De satiricus moet nog geboren worden die de hedendaagse politici kan pakken omdat hun acties het genre overbodig maken.

De oorspronkelijke poppen definieerden politici: David Steel was een muis, Norman Tebbit een laarzenjongen, Neil Kinnock een windzak, John Majoor, een grijze boring enz., maar deze huidige ploeg heeft zichzelf al gedefinieerd door hun lachwekkende incompetentie.

Gavin Williamson zal voor altijd Frank Spencer zijn die een derde klas potloodmonitor speelt, Michael Gove een geschrokken schelvis en Jacob Rees- Mogg, een Victoriaanse sloppenwijkeigenaar.

Priti Patel is een bijgewerkte versie van Edwina Currie's Cruella De Vil-pop, belichaamd door haar nieuwste smakeloze piepende ademhaling, gelekt aan het begin van de Black History Month, om wanhopige Afrikanen opgesloten in boten te houden voor de Britse kust.

En hoe kan een pop Chris Grayling er absurder uit laten zien dan zijn eigen cv.

Eén kritiek op Spitting Image was dat de dialogen een beetje kinderachtig zouden kunnen worden en dat de interacties met de poppen een belachelijke slapstick zouden worden. Dat hebben we al gezien tijdens het eerste Amerikaanse presidentiële debat.

Wat betreft de “mensen” die dicht bij Trump staan, zijn familie is al gehekeld in The Addams Family, Mike Pence is de alien van Cocoon en zijn aanhangers werden het best geportretteerd in Blazing Saddles toen ze probeerden de zwarte sheriff op te hangen.

Spitting Image staat dus voor een moeilijke taak om iets origineels te zeggen, maar ik hoop dat het lukt en een lange termijn heeft.

Omdat de gedachte dat prins Andrew opnieuw zou ontdekken hoe hij moet zweten als hij het themaliedje hoort, een mooie gedachte is.

Bron