Traitors-ster onthult hoe hij zijn leven weer op de rails kreeg nadat zijn been werd geamputeerd

• Mika Slim
• Oct 09, 2024

Ondanks dat er een grote prijs op het spel staat, heeft deelnemer Jonny Holloway laten doorschemeren dat hij al veel meer heeft gewonnen dan voor geld te koop is, nadat hij zich terugvechtte tegen de opgeblazenheid door een IED in Afghanistan.

Met een prijs van £ 120.000 bij Op de inzet staan ​​alle sterren van de tv-hitshow The Traitors wanhopig op zoek naar de overwinning.

Maar zoals deelnemer Jonny Holloway al heeft laten doorschemeren, heeft hij al veel meer gewonnen dan voor geld te koop is nadat hij zich terugvechtte tegen een opgeblazen bom in Afghanistan. Hij leed ook aan PTSS en was blind aan één oog. Hij vocht twee jaar lang om een ​​zwaargewond been te redden voordat het werd geamputeerd. Pas toen, zei hij, kreeg hij zijn leven terug.

Jonny, 31, de tweede favoriet om de realityshow te winnen, zei: 'Twee jaar lang heb ik gevochten om mijn been te behouden ondanks dat artsen het wilden amputeren. Ik was koppig en geloofde dat het zou genezen. Het was mentaal en fysiek een zeer donkere tijd. Ik kon mijn been niet belasten en omdat ik de hele tijd thuis zat en pijn had, voelde ik me een last voor mijn vriendin Lauren. We trouwden in januari 2016 en een paar maanden daarna gaf ik toe dat ik een nederlaag had geleden met mijn been en liet het onder de knie amputeren. Dat was in juni en een maand later liep ik weer. Het voelde alsof ik met één vingerklik mijn onafhankelijkheid terugkreeg. Ik ben blij dat ik alles heb geprobeerd om mijn been te behouden, maar door de amputatie had ik plotseling mijn leven terug.”

Jonny werd geholpen door liefdadigheidsinstelling Blesma, de Britse Limbless Ex-Servicemen's Association, die hem een ​​fooi geeft om de BBC1-show van bedrog te winnen.

"Ik zou er zeker niet op wedden dat Jonny zou winnen, ' zei operationeel directeur Tony Bloomfield.

'Ik werk met mensen die ledematen verliezen en uiteindelijk de Everest beklimmen. Verhalen van mensen als Jonny inspireren anderen die een moeilijke tijd doormaken. Hij geeft ze het vertrouwen dat, weet je wat? Ik kan verder met mijn leven. Veel van onze leden vertellen hoe zwaar het in het begin is. Je bent op een IED gestapt en ernstig gewond geraakt, benen kwijtgeraakt, je gaat jarenlang door het ziekenhuis. Ze verkeren in een geestelijk beschadigde toestand. Ze hebben zich bij het leger aangesloten voor kameraadschap, om deel uit te maken van iets speciaals en unieks en om actief te zijn en de wereld te zien, en nu liggen ze in een ziekenhuisbed.”

Een carrière als soldaat had Jonny's hoofd gevuld sinds hij een kleine jongen was. 'Het wachten op mijn twaalfde verjaardag, zodat ik me bij de legercadetten kon voegen, voelde als een eeuwigheid', herinnert hij zich. “Het was zeker de moeite waard. Ik vond het geweldig en in augustus 2009 ging ik bij het leger. Ik was 17 jaar oud.'

Hij sloot zich aan bij de Royal Lancers in het Royal Armoured Corps. 'Hij werkte aan voertuigen en deed daarna de infanterie, beide aan de frontlinie, wat perfect bij mij paste', zei hij. Zijn eerste tournee door Afghanistan, een van de laatste voor de Britse strijdkrachten, vond plaats in 2013. Hij was in zijn element. Maar op 5 maart 2014 bestuurde Jonny, toen 21, een wrattenzwijn in de buurt van Lashkar Gah, in de provincie Helmand, toen hij een geïmproviseerd explosief van 180 pond raakte.

'Dit is een voertuig van 20 ton en het heeft het opgeblazen Veertien meter in de lucht”, zei hij. "Ik heb heel erg geluk dat ik nog leef."

Op die eerste momenten, toen hij en het voertuig op de aarde neerstortten en Taliban-opstandelingen een furieuze aanval lanceerden met raketgranaten en machinegeweren vuur, Jonny had geen idee hoe zwaar gewond hij was.

"Ik word al kortademig als ik er nu aan denk", zei hij. “Ik herinner me dat ik mijn ogen opende en dacht: 'oh, dat voelde als een goede shuffle'. Toen voelde het alsof mijn linkervoet in brand stond. De kracht van de explosie was dwars door mijn linkerbeen gegaan en alles wat op zijn pad kwam, verbrijzeld. Na een intens vuurgevecht brachten de jongens me uiteindelijk in veiligheid.”

Maar voor Jonny was de echte strijd nog maar net begonnen. Door de ontploffing had hij ook hersenletsel opgelopen, wat zijn kortetermijngeheugen en concentratie zou aantasten. Ook de schade aan zijn rechteroog was een bittere klap. “Elke ochtend werd ik misselijk en duizelig wakker, alsof ik dronken was”, zei hij. Hij liep rond op krukken of in een rolstoel, gekweld door pijn door infecties. “Ik wilde er alles aan doen om mijn been te behouden”, zei hij. Nu besef ik dat dit de slechtste beslissing ter wereld was. Ik was paranoïde, iedereen was erop uit om mij te pakken te krijgen, ervan overtuigd dat mensen door mijn ramen naar mij keken, zodat ik met de gordijnen dicht bleef zitten.'

Het trauma dat hij voelde komt vaak voor. Wanneer geamputeerden zoals Jonny wakker worden in het ziekenhuis, is het eerste wat ze zien een Blesma-veteraan.

“Het hoort bij het opnieuw opbouwen van iemands leven, om een ​​veteraan te zien die kan zeggen: 'Het ziet er slecht uit, maar kijk eens naar Ik, ik heb mijn leven, alles komt goed', zei Tony.

Voor Jonny was het een wonder dat alles veranderde. Lauren werd zwanger nadat haar werd verteld dat ze geen kinderen zouden kunnen krijgen. The Traitors is niet Jonny's eerste tv-uitje. Naast Blesma wendde hij zich tot de BBC serie The Secret Helpers, waarin gewone mensen in moeilijkheden worden gecoacht door bijzondere adviseurs.

"Ik had twee agenten uit New York te danken voor hun hulp bij het herwinnen van mijn zelfvertrouwen, en een Zuid-Afrikaanse genezer en haar vriendin voor het terugbrengen van de romantiek in mijn huwelijk."

Hij en Lauren hebben nu Amalie en broertje Maverick en het leven is meer dan goed. Tony wil dat hij de Cash Traitors wint en zegt: “We zijn trots op Jonny. We gaan achter hem staan. Door deel te nemen aan dit programma houdt hij in de gedachten van mensen dat er honderden gewonde mannen zijn teruggekomen uit Noord-Ierland en Afghanistan.”

Voor Jonny is het ook een kans voor hem om het bewustzijn te bevorderen.

"Het is duidelijk dat ik donkere dagen heb gehad", zei hij tijdens de show. “Maar ik heb net geleerd de dingen vanuit een heel ander perspectief te bekijken. Het was zo fijn dat mensen het zich niet realiseerden. Ik wil niet dat mensen een handicap zien, ik wil dat ze mij zien zoals ik. Het was zo fijn om gewoon mezelf te zijn.”

Bron