Euro 96: Waar eindigde Engeland?

Euro 96: Waar eindigde Engeland?

Na een paar jaar in het slop te hebben gezeten, heeft Engeland de voetbalfans voor zich weten te winnen met een aantal schitterende prestaties tijdens het EK 96. Engeland eindigde het EK 96 in de halve finale, in een inmiddels bekend verhaal over strafschoppenseries


1996 was de zomer waarin voetbal thuiskwam.

Het was de bedoeling dat het ook thuis zou blijven, aangezien Engeland dertig jaar leek te eindigen van pijn en voor het eerst een trofee in de wacht slepen sinds Bobby Moore in 1966 het WK op Wembley won.

De mannen van Terry Venables veroverden de natie met de mercuriale Paul Gascoigne op het middenveld, een solide verdediging met onder meer Tony Adams en Stuart Pearce, en een aanval onder leiding van Alan Shearer en Teddy Sheringham.

Engeland hoefde zich als gastland niet te kwalificeren voor hun toernooi, wat betekent dat dit hun eerste competitieve wedstrijden in bijna drie jaar waren.

Hun laatste competitieve wedstrijd was de WK-kwalificatiewedstrijd van 1994 in San Marino toen ze, die met zeven doelpunten verschil moesten winnen om kans te maken op het toernooi, al na acht seconden tegen de minnows ingaven. Hoewel ze de wedstrijd met 7-1 wonnen, waren hun hoop op het WK en de periode van Graham Taylor als baas van Engeland voorbij.

Engeland ging het toernooi in op de 24e plaats op de FIFA-ranglijst en werd samen met Zwitserland, Schotland en Nederland.

Zwitserland, net boven Engeland op de ranglijst met 21, stonden als eerste bovenaan.

Alan Shearer was bijna twee jaar zonder een doelpunt voor Engeland gebleven. Niettemin bleef Terry Venables bij de toenmalige aanvaller van Blackburn Rovers en werd hij naar behoren beloond toen Shearer na 23 minuten toesloeg.

Engeland leek op koers om te winnen totdat Kübilay Türkyilmaz in de 83e minuut vanaf de strafschopstip de gelijkmaker maakte, na een Stuart Handbal van Pearce.

De volgende was Schotland, dat Nederland in de openingswedstrijd op 0-0 had gehouden.

Shearer vond opnieuw het net, net als Paul Gascoigne die er één afmaakte van de grote doelpunten aller tijden van Engeland met de iconische viering van de tandartsstoel met de hulp van zijn teamgenoten en een paar handig geplaatste Lucozade-flessen.

Wil je de laatste grote voetbalverhalen en transfers exclusief. Schrijf je in voor onze gratis voetbalnieuwsbrief hier

Hun laatste groep wedstrijd tegen een Nederlands team met onder meer Dennis Bergkamp, ​​Clarence Seedorf en Edwin van der Sar wordt nu beschouwd als een van de beste Engelse prestaties ooit.

Shearer en Sheringham scoorden beiden twee keer toen de Nederlanders werden gesloopt in een 4-1 pak slaag, hun zwaarste nederlaag in meer dan twintig jaar.

Engeland eindigde bovenaan in Groep A.

De beloning van Engeland voor het winnen van Groep A was een kwartfinale tegen Spanje, dat toen op de zesde plaats eindigde in de wereld.

De mannen van Venables werden weggespeeld en Spanje had misschien moeten winnen, nadat een doelpunt werd afgekeurd en drie strafschoppen werden afgewezen door de Franse scheidsrechter.

Na 90 minuten was de wedstrijd afgelopen nog steeds 0-0, en de spanning liep nog verder op voor het toch al nerveuze Wembley-publiek toen de wedstrijd extra tijd inging in een periode waarin Golden Goal (het volgende doelpunt wordt gewonnen) nog steeds bestond.

Engeland haalde de finale na strafschoppen en voor één keer daadwerkelijk gewonnen, was David Seaman de held toen hij de beslissende strafschop redde en een 4-2 overwinning veiligstelde.

Het iconische moment was echter dat Pearce de demonen uitdreef van zijn misser tegen West-Duitsland in de halve finale van het WK 1990, terwijl hij de bal in de onderste hoek stompte en schreeuwde van vreugde.

Duitsland, het Europese topteam in 1996, lag op de loer in de halve finale. Net zoals ze deden bij Italia 90.

Ondanks dat de wedstrijd op Wembley werd gespeeld, was Engeland officieel de uitploeg. Vandaar het inmiddels beruchte grijze tenue.

Alan Shearer kopte Engeland al na drie minuten op voorsprong. Maar de voorsprong duurde slechts 13 minuten toen Stefan Kuntz Duitsland op gelijke hoogte bracht.

Engeland kwam zo dicht bij een winnaar. Gascoigne was slechts enkele centimeters verwijderd van de bal van Shearer die over het zesmetergebied stuiterde en Darren Anderton in de verlenging het houtwerk raakte.

Kuntz kreeg ook een gouden doelpunt afgekeurd wegens pushen.

Tot strafschoppen ging het. Beide partijen scoorden hun eerste vijf strafschoppen, en toen was Gareth Southgate aan de beurt.

Wij kennen de rest. Zijn schot werd gered. Dat van Andres Moller was dat niet en in een bijna ondraaglijke herhaling van de halve finale van het WK van 1990 bereikte Duitsland de finale na een 6-5 overwinning na strafschoppen.

Gareth Southgate bleef aan het einde in tranen achter van de laatste wedstrijd van Terry Venables als baas van Engeland versloeg Duitsland Tsjechië met 2-0 in de finale, en Engeland moest 22 jaar wachten om opnieuw een strafschoppenserie te winnen met, ironisch genoeg, Southgate als manager.

Bron