Maak kennis met Mr Jones - de heel gewone man die het coronavirus niet heeft gekregen, maar er toch aan zal sterven

• Mika Slim
• Sep 25, 2024

Misschien overleef je de bug, maar we kunnen allemaal gebeten worden door iets dat nog erger is, zegt Fleet Street Fox

Dit zijn de heer en mevrouw Jones. Hij is ingenieur, zij bloemist. Ze hebben twee kinderen, één auto en een hypotheek.

Hij werd twee jaar geleden ontslagen bij een petrochemisch bedrijf. Hij gebruikte het geld om zijn eigen bedrijf op te zetten en had een groot idee voor een vervuilingsvrije carburateur. Om te beginnen werkte hij als taxichauffeur om rond te komen.

Hij verdiende dat eerste jaar £ 20.000. Toen had hij een idee voor een apparaat waarmee mensen worsten gelijkmatig konden bakken, en verkocht dit aan een fabrikant. Ze gaven hem £60.000, dus ruilden hij en zijn vrouw hun 15 jaar oude Peugeot in voor een nieuw landgoed, deden een aanbetaling en kwamen een financieringsovereenkomst overeen voor de rest.

In de afgelopen 6 maanden Jones heeft zijn inkomstenbelasting, dividendbelasting en vennootschapsbelasting betaald. Hij is doorgegaan met het ontwerpen van zijn carburateur, rijdt in het weekend met de taxi en heeft weinig andere inkomsten.

Begin maart sloot de bloemist vanwege het coronavirus. Mevrouw Jones werd ontslagen. week voordat de regering een verlofregeling aankondigde die haar 80% van haar salaris zou hebben opgeleverd – wat slechts £1.000 bedroeg, en in ieder geval parttime.

Meneer Jones heeft vorige maand de hypotheek van £800 betaald, maar heeft zojuist gehoord dat de overheid hem ook niets zal geven. De bondskanselier zegt dat hij niet geholpen kan worden, omdat ze niet genoeg over hem weten, ook al betaalt hij al bijna dertig jaar belasting.

Meneer Jones is boos. Hij kan zijn bank niet bereiken. Hij vraagt ​​online een hypotheekvrijstelling aan, maar heeft geen idee of deze überhaupt is ontvangen.

Meneer en mevrouw Jones isoleren zich wanneer hen wordt opgedragen. Ze begint de kinderen thuisonderwijs te geven. Meneer Jones begint boodschappen te bezorgen voor zijn buren. Het kost hem £ 50 per week aan benzine. Ze hopen er het beste van en besluiten het te beschouwen als quality time met hun gezin.

Aan het eind van de maand wordt er £ 200 gemeentebelasting betaald. Er is een autobetaling van £ 300. Er is een elektriciteitsrekening van £ 250, die omhoog is geschoten omdat ze allemaal thuis zitten, en £ 150 watertarieven die moeten worden betaald.

Meneer Jones kreeg zijn hypotheekvrijstelling, maar geen vakantie van al het andere. Hij besluit alles te betalen, behalve de creditcard, die ze moesten gebruiken in het jaar dat hij stopte met werken en die ze gestaag hebben afbetaald.

De volgende maand is er een rode creditcardrekening. De heer Jones annuleert de autobetaling en de gemeentebelasting. Mevrouw Jones probeert elke maaltijd twee maaltijden te laten duren, om geld te besparen. De kinderen maken ruzie. Meneer Jones brengt meer tijd alleen door, terwijl hij aan zijn carburateur sleutelt. Mevrouw Jones begint boos op hem te worden.

De volgende maand zijn er rode krediet-, auto- en gemeentebelastingrekeningen. Het oudste kind heeft een telefoonrekening van £100, en meneer Jones gaat kapot. Hij besluit te stoppen met het bezorgen van boodschappen bij zijn buren. Hij wordt boos als ze om hulp vragen en zegt dat ze moeten oprotten.

Hij en mevrouw Jones hebben veel ruzie over geld. Ze vraagt ​​hem om zichzelf te isoleren in de logeerkamer.

Mevrouw Jones krijgt te horen dat haar eerste mammografie wordt geannuleerd. Ze weet het niet, maar het zou een klein gezwel mooi vroeg hebben opgepakt. In plaats daarvan groeit het.

De moeder van meneer Jones, die ver weg woont, wordt ziek van het coronavirus en sterft vervolgens. Zijn zus wordt ziek, maar overleeft. Haar tienerzoon niet. Meneer Jones kan niet naar de begrafenissen gaan, vanwege de afstand en de benzinekosten.

Meneer Jones begint te drinken. Nu zijn zijn kinderen ook boos op hem. Als de regering aankondigt dat de lockdown voorbij is, neemt ze ze mee naar haar moeder.

Meneer Jones drinkt meer. Hij is begonnen de rode bankbiljetten in een kast te stoppen. Hij slaapt niet. Zijn buren praten niet meer met hem. Maar zijn oude werkgevers bij het petrochemische bedrijf geven hem een ​​contract van korte duur.

Mevrouw Jones heeft haar uitgestelde mammografie. De tumor wordt gevonden, maar terwijl ze voorheen alleen maar pillen nodig had, moet ze nu geopereerd worden. Het zorgt ervoor dat ze dingen opnieuw evalueert. Daarna volgt ze een opleiding tot verpleegkundige. Er is een tekort, nadat er zoveel zijn gestorven.

Mevrouw Jones ontmoet een aardige man, die niet drinkt en niet wanhopig is. Ze gaat naar huis om haar man te vragen of ze het opnieuw mogen proberen. Hij is verbitterd en boos, bezorgd over alles waar hij geen controle over heeft. Ze maken ruzie, ze zegt dat ze iemand heeft ontmoet, maar er is niets gebeurd, en hij slaat haar. Het telefoontje naar 999 kost £7,81, de reis naar het ziekenhuis £254, en de oproep en het advies van de politie £1.000.

Ze vertrekt met twee koffers en komt niet terug. Meneer Jones huilt en drinkt nog wat. De scheiding is eenvoudig, want zij wil niets en hij heeft sowieso niet veel. Het kost hem nog steeds £5.000.

De economie herstelt zich enigszins. Maar dan bereikt de crisis een hoogtepunt in de VS, met 100.000 doden. Het virus begint zich door Afrika te verspreiden, terwijl de mondiale aanvoer van grondstoffen wordt stopgezet. Het petrochemische bedrijf verlengt het contract van meneer Jones niet.

Deurdeurwaarders nemen de auto in beslag. De bank, die het te druk had om met meneer Jones te praten als hij dat nodig had, belt hem nu twee keer per dag. De gemeente wil dat hij aan de magistraat vertelt waarom hij zijn gemeentebelasting niet heeft betaald. De telefoon is afgesloten, evenals de elektriciteit en het gas. De kinderen Jones willen niet met hem praten, maar hij kan ze toch niet skypen of bellen.

Hij gaat naar buiten en blijft staan ​​bij het huis waar ze nu samen met de aardige man wonen. De politieoproep kost nog eens £1.000, de rechtsbijstandadvocaat £73, en 24 uur hechtenis nog eens £418. Hij accepteert een waarschuwing.

Zijn aanvraag voor Universeel Krediet is doorgekomen. Hij besluit de helft aan eten en de andere helft aan whisky uit te geven, aangezien hij niet eet als hij dronken is. Er is niet genoeg voor hem om er zelfs maar aan te denken de rekeningen te betalen.

Meneer Jones drinkt een hele fles. Dan vindt hij in de garage een enorme stapel toiletrol, die mevrouw Jones aan het begin van de pandemie had gekocht om redenen die nooit duidelijk zijn geworden. In woede steekt hij de boel in brand.

Het onderzoek van de brandweer, ambulance, politie, patholoog en lijkschouwer kostte ruim £10.000. De aardige man betaalt de begrafenis van meneer Jones. De opstalverzekering was verlopen. De verzekeringsmaatschappij verkoopt de grond aan een ontwikkelaar, die het huis herbouwt. De verzekeringsmaatschappij en de ontwikkelaar maken £300.000 winst.

Anderen doen het beter. Een buurman met een goede baan gaat permanent thuiswerken en heeft een betere relatie met zijn kinderen. De leraar naast de deur krijgt een loonsverhoging als post-pandemische dankbaarheid jegens ambtenaren, en iemand anders start een nieuw lokaal voedselbezorgbedrijf. In het gebied is de gemeenschapszin toegenomen.

Maar in andere gebieden is er sprake van een toename van de criminaliteit. Meer inbraken, drugsproblemen, straatovervallen. De politie is bedreven omdat er ook meer huiselijk geweld plaatsvindt. De gevangenissen raken vol. Gezinnen raken uiteen. Winkeldiefstal is wijdverbreid. Er zijn miljoenen werklozen.

De belastingen gaan omhoog om alle nieuwe artsen en verpleegsters te betalen, de publieke loonsverhogingen en de reddingsoperaties die aan bedrijven werden gegeven. Het sociale netwerk dat door het coronavirus zo snel aan elkaar is geknoopt, begint te rafelen en veel mensen laten zich erdoorheen zakken.

Dit kost ons meer dan hen helpen.

Rishi Sunak heeft een biljoen pond verdiend' waarde van beloften. Veel mensen zullen het mislopen, en de kosten voor ons allemaal, economisch en sociaal, in termen van belastingverhogingen en loonsverlagingen, gezinsschade en persoonlijke pijn, zullen vele biljoenen ponden erger zijn.

De enige manier om dit te voorkomen is door iedereen boven de 18 jaar een universeel basisinkomen te betalen. Er zijn 52,4 miljoen volwassenen in Groot-Brittannië. Het zou £104 miljard kosten om ze elk £2.000 te betalen; £312 miljard voor de drie maanden dat deze lockdown naar verwachting zal duren.

Het is een enorm bedrag, maar nog steeds veel minder dan wat aan bedrijven is beloofd. We zouden ook miljarden besparen op de kosten van welzijn, gezondheidszorg en strafrecht. Het kan gemakkelijker en sneller worden gedaan dan al het andere dat wordt aangeboden. En op dag 1, als de pandemie voorbij is, heeft ieder bedrijf weer klanten. Het kapitalisme overleeft, en dat geldt ook voor de heer Jones. Misschien perfectioneert hij die carburateur.

Bron