Man die 1.200 mensen redde tijdens de genocide in Rwanda, ten onrechte veroordeeld voor terrorisme

• Mika Slim
• Aug 27, 2024

Paul Rusesabagina zit 25 jaar vast wegens 'terroristische misdrijven'. Zijn familie zegt dat hij is ontvoerd tijdens een vlucht van Dubai naar Burundi en een oneerlijk proces heeft gekregen

In een gevangenis aan een rode onverharde weg Aan de rand van de Rwandese hoofdstad Kigali ligt een 67-jarige man die ooit een nationale held was.

Hij zit 25 jaar vast voor 'terroristische misdrijven', nadat familie zegt dat hij werd ontvoerd tijdens een vlucht uit Dubai naar Burundi en kreeg een oneerlijk proces. Zijn dochter zegt dat hij zijn medicijnen niet krijgt en een beroerte heeft gehad.

Die man is Paul Rusesabagina, ooit de grootste held van Rwanda, die tijdens de Rwandese genocide van 1994 meer dan 1.200 mensen heeft helpen redden door velen van hen in Kigali te verbergen Hotel des Milles Collines.

De onterechte veroordeling van deze dappere man – gespeeld door Don Cheadle in de Hollywood-film Hotel Rwanda – is slechts één aspect van de grimmige afglijden naar dictatuur door de president van het land, Paul Kagame, die ooit zichzelf een held van de bevrijding.

Maar in dezelfde adem waarmee ze dictator Vladimir Poetin afkeuren, ondertekende onze regering vandaag een smakeloos document met Kagame voor de “offshore” vluchtelingen in het land.

De deal werd weken geleden overeengekomen en 'oven klaar' gehouden voor een politieke noodsituatie. En vandaag zag Priti Patel een persconferentie geven in Kigali om 's werelds eerste 'mondiale migratie- en economische partnerschap' te vieren. Of, met andere woorden, een buitenlandse gevangenis voor bange vluchtelingen in een land 6.000 kilometer verderop, met een verslechterende staat van dienst op het gebied van de mensenrechten.

Het 'Hotel Rwanda' waar Priti Patel van droomt is een voormalig reizigershostel met de tragische verkeerde naam 'Hope House' in het Gasabo-district van Kigali.

Een diepe ironie, aangezien het uiteindelijk de prijs zal kosten belastingbetaler meer dan betalen voor bange vluchtelingen om in het Ritz te verblijven. Het plan zal zich vervolgens uitbreiden om een ​​onbeperkt aantal mensen op te nemen die van het strand worden gehaald door rukploegen van het Britse leger of worden opgepikt door kanonneerboten op zee. Een eerder soortgelijk plan van Israël – gehuld in geheimhouding – lijkt in een ramp te zijn geëindigd.

Ik verontschuldig mij er niet voor dat ik deze week in Real Britain over Rwanda heb geschreven.

Het is Priti Patel die de Rwanda is een uitloper van Britse Binnenlandse Zaken. Een plek waar onze vuile was zich op duizenden kilometers afstand van nieuwsgierige blikken kan ophopen als een stortplaats.

Ik heb meer dan tien jaar lang verslag gedaan van en naar Rwanda, inclusief het runnen van het Mirror's Village of Hope-project daar, waar we hielp een gemeenschap te transformeren met de steun van lezers die maar liefst £100.000 doneerden.

Ik geloof hartstochtelijk in de veerkracht van het Rwandese volk en heb hun vriendelijkheid vele malen ervaren. Het land van de Milles Collines – duizend heuvels – is een prachtig land. Maar sinds de genocide, toen een miljoen Rwandezen in honderd dagen werden vermoord, heb ik niet meer zo'n onheilspellend gevoel van angst gevoeld over de koers van dat land. De laatste update van Amnesty International meldt: “Willekeurige detentie, mishandeling en marteling in officiële en niet-officiële detentiecentra zijn aan de orde van de dag, en de normen voor een eerlijk proces worden stelselmatig met voeten getreden...” Ondertussen zegt Zoe Gardiner van de Gezamenlijke Raad voor het Welzijn of Refugees wijst erop dat de situatie in Rwanda voor LHBTQI+-mensen zo slecht is dat Groot-Brittannië Rwandese vluchtelingen daadwerkelijk accepteert op basis van hun seksualiteit.

Het is natuurlijk geen toeval dat Patel een hele lading journalisten naar Kigali heeft gevlogen een foto, net toen de boetes van de Metropolitan Police op de mat vielen in Downing Street boven Partygate. En net zoals Patel vasthoudt aan haar eigen baan nadat de rol van Groot-Brittannië bij het opvangen van Oekraïense vluchtelingen in een farce is verworden. Net als in het nauw gedreven dieren zijn politici het wreedst als ze de weg kwijt zijn.

Het is ook geen toeval dat het team van de premier onlangs werd versterkt door de terugkeer van de 'Wizard of Oz'-spindoctor Lynton Crosby. Dit is de man die de 'dead cat'-strategie heeft bedacht, waarbij politici een sensationeel beleid voeren om de publieke aandacht af te leiden van schadelijk nieuws.

Zoals dead cat-strategieën gaan, is gevangenis Rwanda een van de smerigste stinkende gevangenissen lijken die ooit zijn opgegraven.

En het is niet eens origineel. De spin-doctor heeft gedurende zijn hele carrière asielzoekers tot zondebok gemaakt voor politiek gewin. Hij gebruikte ze vooral om John Howard in 2001 in Australië de federale verkiezingen te laten winnen.

Daar neemt het beleid de vorm aan van een groteske onmenselijke asielgevangenis op de eilanden Nauru en Manus die het internationale recht schendt en bovendien astronomisch duur is.

Vandaag zei de Britse regering dat ze ook migranten zullen huisvesten op de voormalige RAF-basis in Linton-on-Ouse in Noord-Yorkshire. Maar na de fiasco's bij Napier en Penally Barracks, waar mensen tijdens de pandemie werden mishandeld, hadden ze ook iets nodig dat nog verder weg lag.

Het maakt niet uit dat in Groot-Brittannië het aantal asielaanvragen daalt. Of dat ons ogenschijnlijk trotse, eervolle land veiligheid biedt aan minder dan 1% van de vluchtelingen in de wereld. Ondertussen ligt Paul Rusesabagina op sterven in de gevangenis ten zuiden van Kigali. “We maken ons grote zorgen om zijn leven”, zegt zijn dochter Anaise Kanimba.

Het verhaal van Hotel Rwanda was nog nooit zo eenvoudig als het Hollywood-script. Maar we weten dat Rusesabagina geen eerlijk proces heeft gekregen.

"Dit was een showproces en geen eerlijk gerechtelijk onderzoek", zegt Geoffrey Robertson QC, de deskundige van de Clooney Foundation for Justice in deze zaak.

Welke boodschap stuurt het naar Vladimir Poetin als de Britse minister van Binnenlandse Zaken zich haast om dat regime de hand te schudden?

En hoe zit het met degenen die Groot-Brittannië mogelijk zal veroordelen voor het lot van Rusesabagina? Mensen die oorlog en terreur al zijn ontvlucht en slechts littekens en onvoorstelbare herinneringen met zich meedragen. Zoals dr. Waheed Arian, een held van de Britse pandemie en voormalig vluchteling uit Afghanistan, vandaag zei: “Veel anderen zoals ik zullen nu naar Rwanda worden gestuurd om opnieuw getraumatiseerd te worden in plaats van de kans te krijgen hun leven weer op te bouwen en een bijdrage te leveren.”

Sabir Zazai, CEO van de Scottish Refugee Council, schreef op Twitter: “De vreselijke aankondiging van vandaag is moeilijk voor mij. Als ik onder dit regime was beland, zou ik mijn lieve kinderen, mijn briljante collega's en jullie allemaal geweldige mensen niet als mijn vrienden hebben gehad. Ik zou beroofd zijn van de liefde en het medeleven van deze samenleving.”

Wat betreft 'waarom Rwanda?' – Nou, de Tories hebben een vreemde liefdesrelatie met Kagame gehad sinds hij hun partijconferentie toesprak tijdens de grote beurt in 2007. Dit was nadat wannabe-premier David Cameron een lading jonge conservatieven naar Kigali had gevlogen voor een heel andere foto – een vrijwilligersreconstructieproject ontworpen om 'Compassionate Conservatism' onder de aandacht te brengen.

Nu, 15 jaar later zijn ze teruggekeerd om een ​​meer dominante vorm van Tory-ideologie te presenteren: wreed conservatisme.

Deze dode kat stinkt zoals alleen een dode kat in equatoriaal Afrika dat kan.

Bron