Vrouw, 22, vertelde dat ze de symptomen van tonsillitis heeft en stelt bij zichzelf de diagnose leukemie

Vrouw, 22, vertelde dat ze de symptomen van tonsillitis heeft en stelt bij zichzelf de diagnose leukemie

Nadat ze een zere keel en een algemene ziekte had gehad, nam Chloe-Leigh Todd contact op met haar huisarts, die zei dat ze een amandelontsteking had, maar ze dacht dat de dokter ongelijk had, dus begon ze haar symptomen online te onderzoeken

Een 22-jarige- oude vrouw die van haar huisarts te horen kreeg dat ze tonsillitis had, stelde terecht de diagnose leukemie nadat ze Google had gebruikt om haar symptomen te onderzoeken.

Chloe-Leigh Todd, een verblijf -thuismoeder uit Gateshead, Tyne and Wear, kreeg in mei 2020 last van keelpijn en algemene ziekte.

De maand daarop had ze een telefonische afspraak met haar huisarts en werd vertelde dat ze amandelontsteking had.

Maar nadat ze haar symptomen had gegoogled, waaronder braken, nachtelijk zweten en gewichtsverlies, besefte Chloe dat ze mogelijk leukemie had.

De moeder had toen een persoonlijk gesprek afspraak voor een bloedtest en toen haar uitslag afwijkend was, ging ze direct naar het ziekenhuis waar de artsen bevestigden dat ze leukemie had.

Chloe is nu kankervrij en ondanks dat ze haar behandeling heeft ondergaan, lijdt ze nog steeds aan enkele bijwerkingen.

Ze zei: "Iedereen kent zijn eigen lichaam en ik wist gewoon dat het iets ernstigs was.

"De doktoren schreven het aan andere dingen toe, maar ik was ervan overtuigd dat dat zo was verkeerd.

"Ik googlede naar mijn symptomen - nachtelijk zweten, vermoeidheid, blauwe plekken enzovoort - en leukemie kwam als eerste zoekresultaat naar voren.

"Ik controleerde en zag dat ik alle symptomen had de hele website - iedereen dacht dat ik gek was toen ik het zei, maar ik wist dat ik het niet was.

"Toen de dokter het bevestigde, dacht ik dat ik ging sterven.

" Ik was blij met de diagnose, maar ik werd gevoelloos. Het is een groot verschil om het te horen.

"De dokters vertelden mijn moeder in een andere kamer dat ze instortte - ik kon mijn moeder horen schreeuwen."

Toen de officiële diagnose bij haar werd gesteld, kreeg Chloe te horen dat ze "weken verwijderd was van de dood" en de volgende dag werd ze naar het Newcastle Freeman Hospital gestuurd om met de behandeling te beginnen.

Ze zei: "Ik had een bot beenmergbiopsie en vertelde dat ik weken verwijderd was van de dood.

"De kanker zat overal in mijn bloed. Doktoren vertelden me dat ze niet wisten of chemotherapie zou helpen, maar dat ze het wel wilden proberen."

Chloë onderging zes chemokuren, waardoor de kanker grotendeels werd uitgeroeid, waardoor ze optimistischer werd.

Ze zei: "Als ik er nu op terugkijk, ben ik er verdoofd voor; alles wat mij werd verteld is een waas.

"Ik keek zo anders naar de wereld en vroeg me af: 'waarom ik, wat heb ik met verdien dit.'

"Het moeilijkste van alles is dat ik dacht dat ik hier misschien niet zou zijn om mijn zoon te zien opgroeien."

In september 2020 werd Chloe op de Anthony Nolan gezet registreer u op zoek naar een beenmergdonor.

Het ziekenhuis vond meteen een 100% match bij een 27-jarige jongen en zij onderging de transplantatie in oktober 2020.

Dit is Dit gebeurt door stamcellen van de ene persoon naar de andere over te dragen, waarbij beschadigde bloedcellen worden vervangen door gezonde.

Na een succesvolle operatie onderging Chloe opnieuw een beenmergbiopsie om er zeker van te zijn dat haar nieuwe cellen hadden gewerkt. Later ontving ze het nieuws dat ze was kankervrij.

Chloe zei: "Toen ik het nieuws ontving, pakte ik mijn zoon op en knuffelde hem te stevig.

"Het was verbazingwekkend om te weten dat het allemaal weg was, het was de beste dag ooit.

"Ik heb in maart 2021 aan de bel getrokken. Het is een geweldig gevoel. Ik had mijn zoontje bij me in mijn armen."

Chloe lijdt nu aan de Graft vs Host-ziekte, die optreedt wanneer bepaalde typen witte bloedcellen in de gedoneerde stamcellen of het beenmerg je eigen lichaamscellen aanvallen.

Chloe zei: "Wat ik ook doormaak, ik ben altijd positief en heb een glimlach op mijn gezicht. Hoe ziek ik ook ben, ik zal mijn kind op de eerste plaats zetten.

"Ik sprak mijn donor in maart 2023, ik had kriebels in mijn buik.

"We praatten alsof we het wisten elkaar mijn hele leven. We hebben een connectie die niemand zal kunnen begrijpen.

"Die band zullen we altijd hebben, dankzij hem ben ik hier nog steeds.

"Ik voel me zo dankbaar en dankbaar. Ik zou dit liever meemaken dan hier helemaal niet te zijn.

"Het is een bitterzoete situatie - ik leef om mijn verhaal te vertellen."

Bron