Jeugdvrienden worden na 40 jaar herenigd dankzij een briefje uit de Tweede Wereldoorlog dat in het boek is verborgen
Bernard Duff, 93, en Barbara Donald, 94, woonden drie huizen uit elkaar in Hornsby Crescent. Ze ontmoetten elkaar toen ze nog maar kleine kinderen waren en groeiden samen op in hun tienerjaren
Een paar niet-leeftijdsgenoten uit hun jeugd werden herenigd na 40 jaar dankzij een briefje gevonden in een boek van een liefdadigheidswinkel.
Bernard Duff, 93, en Barbara Donald, 94, woonden drie huizen uit elkaar in Hornsby Crescent, Scunthorpe, waar ze elkaar ontmoetten toen ze nog maar kleine kinderen waren en Samen opgegroeid in hun tienerjaren, beiden verhuisden toen ze hun belangrijke anderen ontmoetten en trouwden. De vrienden kwamen elkaar door de jaren heen zo nu en dan tegen, maar waren zo'n 40 jaar geleden het contact kwijtgeraakt, meldt Grimsby Live.
Een aantal weken geleden kocht Bernard, die aan Gunness Lane woont, het boek 'Britain at War' over de Tweede Wereldoorlog bij een plaatselijke liefdadigheidswinkel. Toen hij de volgende dag door de pagina's bladerde, ontdekte hij een briefje in de omslag en realiseerde zich dat het was geschreven door zijn jeugdbuurman, Barbara.
Het briefje luidde: "Het tijdstip waarop dit wordt geschreven is 5 :22.00 uur. De oorlog baart ons niet veel zorgen. We hebben hier heel weinig bommen gehad. We hebben wat problemen met de rantsoenen, maar kunnen de moeilijkheid redelijk goed overwinnen. Ik zit bij het vuur en heb een toevluchtsoord Ik ben niet naar school geweest vanwege een griepje." Het was ondertekend door Barbara Godden (nu Donald), 14 jaar oud.
In de veronderstelling dat Barbara was overleden en graag het briefje wilde herenigen met haar levende familieleden, zei Bernard eerder: "Ik kon het gewoon niet Geloof het maar. Ik liet het aan mijn verzorger zien en ik zei: 'Ze woonde drie deuren bij mij vandaan.' Ik zou haar graag willen vinden, maar ik heb het idee dat ze misschien niet bij ons is. Ik zou het graag willen zoek haar familie en geef het briefje aan hen, want het is een stukje geschiedenis."
Verbazingwekkend genoeg nam Barbara's zoon, slechts één dag nadat dat verhaal was gepubliceerd, contact op met Scunthorpe Live om te vertellen dat zijn moeder, 94, nog steeds erg ziek was. nog springlevend en zou graag Bernard ontmoeten.
Barbara, die aan Messingham Road woont, zei: "Mijn man Graham is een paar maanden geleden overleden en ik heb veel spullen opgeruimd, ik heb veel boeken naar de liefdadigheidswinkel, en dat was er één van, maar ik kocht het lang na de oorlog, dus ik denk dat ik dat briefje heb gevonden en dacht dat dat boek een geschikte plek was om het te bewaren.
"Ik was verrast toen ik het verhaal las. Mijn eerste reactie was: 'Oh, het is Bernard, ik heb hem al tijden niet meer gezien'. Hij is zo'n aardige kerel en ik kwam hem soms tegen en maakte een lang gesprek. Ik heb me altijd afgevraagd wat er met hem was gebeurd.
"Ik kan me niet herinneren dat ik het briefje heb geschreven, en ik vind het moeilijk te geloven dat ik zo'n vervelend briefje heb geschreven. Maar ik was 14, ik was een tiener en Ik probeerde mijn gedachten af te sluiten van de oorlog. Ik las de krant niet en ik hield niet van de journaals in de bioscoop. Ik probeerde mezelf ervan af te sluiten, dus daarom schreef ik het briefje. best wel erg, maar ik probeerde te zeggen dat alles in orde was.
"Eén ding dat ik me altijd van Bernard herinner, is dat een klein groepje van ons de bevroren rivier de Trent ging bezoeken, en we hebben onze ouders nooit verteld dat we dat waren. en we moesten in een sneeuwstorm naar huis lopen. De ijskoude wind blies in onze gezichten en Bernard had alleen maar een korte broek en een flanellen blazer aan, en hij legde gewoon zijn hoofd naar beneden en liep.
"Mijn zus liep voor hem uit om hem te beschermen tegen de wind, en onze ouders waren zo boos. Ik heb altijd dat beeld van Bernard in mijn gedachten, terwijl ik gewoon langsliep.' Vrijdag zijn Barbara en Bernard, die allebei weduwe zijn, voor het eerst in 40 jaar herenigd en haalden liefdevol herinneringen op aan hun jeugdherinneringen - en deelden zelfs een kus.
Bernard zei: "Voor mij is dat niet zo" Het lijkt niet alsof we uit elkaar zijn geweest. Qua gezicht en zo is het de Barbara die ik kende. Ik herinner me dat ik levendig door de sneeuwstorm liep, en het ging door mijn hoofd toen ik aan Barbara dacht nadat ik het briefje had gevonden. Hij was niet gekleed Ik zie hem nog steeds met zijn hoofd naar beneden ploeteren. Hij was zo dapper en we waren allemaal zo bezorgd dat ik me kan herinneren dat ik dacht: 'Arme Bernard',' zei Barbara.
De twee waren vol vriendelijke woorden over elkaar, waarbij Barbara zei dat ze vond dat Bernard er vroeger 'vrolijk knap' uitzag in zijn RAF-uniform. Ik zie de jonge Bernard daar absoluut,' zei ze.
'Ik keek altijd tegen Barbara op. Ik voelde me geweldig toen ik hoorde dat ze nog leefde, maar ik had niet verwacht iemand te zien die er net zo mooi uitziet als zij. Ze is prachtig,' voegde Bernard eraan toe.
Mika Slim
Hallo daar! Ik ben Mika Slim, jouw betrouwbare bron voor inzichtelijke en boeiende nieuwsberichtgeving. Met een achtergrond in de journalistiek en een passie voor verhalen vertellen, ben ik toegewijd aan het brengen van de laatste updates en prikkelende analyses over uiteenlopende onderwerpen. Van politiek tot technologie, cultuur tot wetenschap, ik sta klaar om je geïnformeerd en geïnspireerd te houden.
Maar ik beperk me niet tot alleen het melden van het nieuws - ik ben er juist op gericht om de verhalen achter de koppen te verkennen, betekenisvolle gesprekken op gang te brengen en mijn lezers te empoweren om geïnformeerde beslissingen te nemen. Ga met me mee op deze reis terwijl we samen de kronkels van onze wereld doorlopen. Laten we de waarheid ontdekken, aannames uitdagen en streven naar een betere toekomst. Bedankt voor je bezoek en laten we samen het nieuws in duiken!
0 reacties