Alice in Wonderland uit het echte leven legt vreemde symptomen van het 'out of body'-syndroom uit
Etta Shaheen, uit Las Vegas, in de VS, zegt dat ze 'buitenlichamelijke' ervaringen heeft dankzij een vreemde ziekte die uiteindelijk is gediagnosticeerd als het Alice in Wonderland-syndroom
Een vrouw heeft uitgelegd hoe ze zich door vreemde uittredingservaringen de 'echte' Alice in Wonderland kan voelen.
Etta Shaheen, uit Las Vegas, VS, begon zich voor het eerst vreemd te voelen in 2019 toen ze merkte dat haar hoofd aanvoelde alsof het "gevuld was met watten".
De 41-jarige was stomverbaasd over haar symptomen toen MRI's en CT-scans normaal werden, maar in de loop van de tijd verslechterden ze langzaam.
Ze vertelt nu over haar leven met de ziekte op haar rug @the_dizzy_diva Instagram-account.
Op 5 januari 2020 viel Etta plotseling op de grond met een vervelende aanval van duizeligheid en onthulde dat ze op dat moment dacht dat ze een hartaanval of beroerte kreeg.
Etta zei: " Mijn hart bonsde, ik zweette, ik had het extreem koud en ik dacht dat ik een beroerte of een hartaanval had."
"Op dit moment klopte wat ik zei niet en ik wist het niet waar ik was. Ik besefte dat ik totaal niet meer kon lopen en nauwelijks kon praten."
Uiteindelijk diagnosticeerde een oor-, neus- en keelspecialist bij haar aanhoudende posturale-perceptuele duizeligheid (PPPD) en het Alice in Wonderland-syndroom als het resultaat van migraine.
Healthline legde uit dat de symptomen normaal gesproken mensen op jongere leeftijd treffen.
Ze zeiden: "De meeste mensen ontgroeien de verstoorde percepties naarmate ze ouder worden, maar het is nog steeds mogelijk om last te hebben van dit op volwassen leeftijd."
Het Alice in Wonderland-syndroom beïnvloedt mensen op verschillende manieren, maar dankt zijn naam aan het feit dat mensen zich groter of kleiner voelen dan ze in werkelijkheid zijn.
Voorwerpen in de omringende kamer kunnen ook beginnen groter of verder weg te lijken dan ze in werkelijkheid zijn en mensen kunnen ook hun tijdsbesef verliezen.
Etta vertelde over haar grimmige ervaringen: "Het was vrijwel onmiddellijk daarna dat ik een vreselijk gevoel van afstand voelde, alsof ik was niet meer verbonden met mijn lichaam.
"Ik had het gevoel dat ik niet in mijn lichaam was of dat ik buiten mezelf zweefde. Het is alsof je geen idee hebt waar je lichaam is, alsof je in de ruimte bent.
"Je weet dat je staat, bijvoorbeeld op de stoep, maar je hebt het gevoel dat je achter jezelf staat en door glas kijkt en je leven is niet meer echt."
Omgaan met het syndroom was bijzonder moeilijk en Etta zei dat ze er de eerste twee jaar dat het zich ontwikkelde '24/7' mee moest omgaan.
Door het als "slopende" te beschrijven, hielpen veranderingen in haar leven haar ermee om te gaan, samen met aanpassingen aan haar dieet, en vonden ze manieren om stress te verminderen voordat ze overging op een meer gestructureerde behandeling.
Een "dynamisch neuraal omscholingssysteem' heeft haar geholpen haar gedachten van het syndroom af te houden als ze symptomen ervaart.
Ze zei: 'Nadat ik een juiste diagnose had gekregen van een specialist, begon ik met vestibulaire revalidatietherapie, cognitieve gedragstherapie en medicatie.'
0 reacties