'Huw Edwards niets minder dan heroïsch terwijl BBC perfecte balans vindt in Queen-verslaggeving'

'Huw Edwards niets minder dan heroïsch terwijl BBC perfecte balans vindt in Queen-verslaggeving'

Emma Pryer denkt na over de berichtgeving over het overlijden van de geliefde monarch van Groot-Brittannië en ontdekt dat de toekomst van de BBC nog nooit zo veilig heeft gevoeld, nu de bekende gezichten het land in evenwicht houden

Zelfs een dikkere tv-laag make-up kan de groeiende wallen onder de ogen van Huw Edwards niet verbergen.

Sinds het overlijden van Hare Majesteit elf dagen geleden is hij ronduit heldhaftig geweest.

Voor degenen die pedant genoeg zijn om bekritiseerde de BBC: Shame on you.

Waar een natie niet alleen heeft gerouwd om een ​​symbool van hoop en traditie, maar ook een stille traan heeft gelaten om verloren dierbaren, hebben Huw en bekende gezichten, waaronder Sophie Raworth en JJ Chalmers hield ons in evenwicht.

En laten we eerlijk zijn, we hebben dat nu nodig.

Desondanks blijkt uit de klachtengegevens van de BBC dat honderden kijkers hebben gezeurd over de nieuwsuitzendingen van die dag De dood van Queen werd aangekondigd.

Sommigen waren geïrriteerd door de aanblik van presentatoren, waaronder Huw, geheel in het zwart gekleed, uren voordat haar dood werd aangekondigd. Anderen vonden de verslaggeving van de eerste avond “overdreven”. Er wordt zelfs gemopperd dat Strictly Come Dancing is teruggedrongen.

Dat mensen – zij het een verdomd beeld minder dan na de dood van Prins Philip – de behoefte hebben gevoeld om gaten in de berichtgeving te prikken, is kinderachtig en kleinzielig.

Het bekritiseren van de berichtgeving over een van de grootste historische gebeurtenissen ter wereld als ‘buitensporig’ is belachelijk.

Dit is een tijd voor reflectie, niet voor kritiek.

De verhalen die we hebben gehoord herinneren ons eraan hoe onze geliefde koningin op de een of andere manier een rol heeft gespeeld in ons hele leven
.

Ondanks de opmerkelijke reikwijdte van de berichtgeving over alle kanalen, is het nog steeds de Beeb I, en vele anderen, waar men zich op wendt in tijden van nationale gebeurtenissen.

De BBC-verslaggeving over de processie van woensdag naar de liegende- in-state zorgde voor de perfecte balans.

Er was de prachtige, traditionele pracht en praal van de optocht en opbouw.

Er was de overweldigende emotie van het zien van prins William die plechtig naar de kerk marcheerde op de trommel, achter koning Charles en naast Harry.

Een dag later gaf hij zelf toe wat we ons allemaal hadden afgevraagd: dat het herinneringen had opgeroepen aan hem als jonge jongen terwijl hij achter de kist van zijn overleden moeder Diana liep in 1997.

Dan waren er de hartverwarmende anekdotes van enkele van onze meest geliefde sterren, zoals Sir David Attenborough en Dame Darcy Bussell.

Voor de miljoenen die hun respect niet konden betuigen in persoon zorgde de algemene tv-uitzending ervoor dat ze zich verbonden voelden met iemand die zoveel betekende en zoveel gevoelens en herinneringen oproept.

Nooit heeft de toekomst van de BBC zo veilig gevoeld.

En dat is ook nog nooit zo geweest. De kracht van televisie – om ons allemaal te verbinden in deze tijd van collectieve rouw – was zo duidelijk.

Bron