Vader wiens dochter stierf tijdens de belegering van de Waco-sekte zegt dat God verantwoordelijk is voor de tragedie

• Mika Slim
• Sep 08, 2024

Clive Doyle verloor zijn jongste dochter Shari tijdens een 51 dagen durende belegering van de Branch Davidian-sekte in Waco, Texas, maar geeft sekteleider David Koresh niet de schuld van het hersenspoelen van leden

Op de dag dat de FBI de kerk bestormde Clive Doyle, het hoofdkwartier van de Branch Davidian-sekte in Waco, waarmee een 51 dagen durend beleg op brute wijze en bloedig einde kwam, kwam uit het brandende terrein tevoorschijn nadat hij alles had verloren, inclusief zijn jongste dochter.

Shari, 18, was er één van de 86 mensen die omkwamen bij het bloedbad in Waco, onder wie ook 24 kinderen, vier federale agenten en de sekteleider David Koresh.

Vandaag, als de verjaardag van de finale op 19 april 1993, nadert, Doyle, 79, houdt nog steeds vast aan het enige waarmee hij 27 jaar geleden naar voren kwam: zijn geloof in Koresh, die voor zijn volgelingen de Messias was, maar voor de buitenwereld een gek was.

Doyle zegt: “De meeste mensen denken dat we gehersenspoeld en misleid zijn, en in een sekte zijn terechtgekomen. Ze denken dat onze kerkleden niet wisten wat ze deden. Dat is nooit het geval geweest.

'Ik geloof nog steeds in David en ik geloof nog steeds in bijna alles wat hij leerde.

'Ik voel vandaag de dag hetzelfde over David als toen. Als David een charlatan of een oplichter was, stond Hij hem toe dat te doen.

'God is verantwoordelijk. Hij had hem kunnen zappen. Hij had er een eind aan kunnen maken. Dat deed hij niet.”

Koresh misbruikte de twee dochters van Doyle en had seks met Shari toen ze nog maar 14 was. Koresh nam zowel Shari als haar zus Karen, die drie jaar ouder was, als “vrouwen”, maar Doyle zegt: 'David had maar één vrouw, maar hij geloofde dat God hem van tijd tot tijd had opgedragen een paar andere vrouwen mee te nemen en seks met ze te hebben.

'Als de meisjes die keuze zouden maken bij hem was dat hun keuze.

'Als je gelooft in het idee dat David een boodschapper van God was, dan is wat hij doet of zegt gemakkelijker te verwerken dan wanneer je afziet van oordelen. Als je accepteert dat God door deze persoon spreekt... als hij iets doet wat je van streek maakt, moet je stoppen en zeggen: 'Oké, ik vind het misschien niet leuk, maar als dit de wil van God is, dan moet degene die dat wel doet, verantwoordelijk is de man boven'.”

Doyle werd geboren in Australië en 30 van de sekteleden op het terrein van Mount Carmel waren Britten. Slechts zes van hen overleefden.

De belegering begon toen agenten van het Bureau of Alcohol, Tobacco and Firearms (ATF) op 28 februari 1993 de Davidiaanse basis binnenvielen op zoek naar illegale vuurwapens.

Koresh had talloze wapens en munitie gekocht bij een wapenwinkel die ging sluiten, in de hoop ze te verkopen om geld te verdienen voor zijn kerk.

Na een poging het complex te bestormen, werd de ATF van binnenuit geconfronteerd met zwaar geweervuur. Vier ATF-agenten en zes Davidians werden gedood en het beleg begon.

Ambtenaren zeiden later dat Koresh en zijn volgelingen waren getipt over de inval door de plaatselijke postbode, die was gewaarschuwd door een tv-ploeg, maar Doyle zegt dat de Davidians al maanden wisten dat ze in de gaten werden gehouden.

'We hoorden allerlei soorten roddels. Wekenlang hing er een luchtje over wat er ging gebeuren.

'De ATF wilde mensen laten geloven dat toen de tv-man de postbode een tip gaf, en de postbode ons vervolgens belde om ons een tip te geven, dat we allemaal wachtend om ze neer te schieten.

'Het was allemaal een hoop onzin. Ze hadden maandenlang hun hand op de knip gehouden. We wisten dat er iets zou komen.”

Na de mislukte inval kwam de FBI naar Waco, wat de aanleiding vormde voor de grootste militaire operatie ooit tegen een burgerverdachte in Amerika, waarbij 900 wetshandhavers
betrokken waren. Na een patstelling van 51 dagen rukten de FBI-tanks door de muren van het complex en werden traangasgranaten het gebouw in gelanceerd.

De politie gaf de Davidians later de schuld voor het veroorzaken van de gruwelijke brand die zoveel levens eiste, maar dat is niet hoe Doyle het zich herinnert.

Hij zegt: 'We hadden brandstof in het gebouw terwijl we' Ik heb het van buitenaf naar binnen gebracht terwijl het beleg bezig was, maar ik zag niemand brandstof gieten.'

Toen het vuur greep kreeg, zat Doyle op zijn hurken aan de achterkant van de kapel, in een poging het traangas te ontwijken. , toen alles zwart werd.

Hij zegt: 'Het werd zo heet. Ik zag dat mensen verderop in het gebouw begonnen te schreeuwen. Op dat moment probeerde ik de weg naar buiten te vinden.

'Mijn jas smolt over me heen en rookte. De huid rolde van mijn handen. Het was geen blaarvorming, het rolde er gewoon af. Ik draaide me om en het was een grote vlammenmassa. Ik ben door het gat geklommen om eruit te komen.” Hij dacht dat Shari al gevlucht was, maar haar lichaam werd later boven op de kluis gevonden.

Hij zegt: “Ze vonden negen lichamen bovenop de kluis, waarvan er verschillende waren neergeschoten. Sommige mensen zeiden dat ze zelfmoord hadden gepleegd. Misschien wel.

"Als je vastzit in een kamer en de hele ruimte in brand staat, kan er sprake zijn van genadeloze moorden."

Nadat hij aan de brand was ontsnapt, besloot Doyle werd gearresteerd en bracht drie weken door in het ziekenhuis in Dallas, waar hij herstelde van brandwonden – met zijn voeten geketend.

Hij werd samen met tien anderen beschuldigd van moord en moord-samenzwering bij de dood van de vier federale agenten, maar werd vrijgesproken met drie anderen.

Hij woont nog steeds in Waco, en een andere overlevende, David Thibodeau, 51, is een buurman. Het is duidelijk dat beiden hetzelfde denken over wie verantwoordelijk was voor de Waco-tragedie

Thibodeau zegt: 'Het enige wat nodig zou zijn geweest als een sheriff die David kende, had gezegd: 'David, we hebben je nodig om naar beneden te komen naar de stad'.

'Dat zou de verstandige, rationele manier zijn geweest om het te doen. In plaats daarvan wilde de ATF hun speelgoed gebruiken.

“Als ik naar de arrogantie van die mensen kijk, is dat ongelooflijk. Ze gooiden de regels en de grondwet uit het raam.'

Als hij terugkijkt, geeft Doyle toe dat hij last had van 'overlevende schuld'.

'Ik voelde me schuldig toen ik naar buiten kwam, dat ik was een van de weinigen die overleefden. Toen was ik een van de drie die wegliepen van het proces en werd vrijgesproken en de rest ging naar de gevangenis, dus daar voel je je schuldig over.'

Maar hij heeft zijn geloof en zegt: 'Wij, als overlevenden van 1993, zijn op zoek naar David en al degenen die zijn gestorven.

"Wij geloven dat God deze speciale groep zal doen herrijzen."

Bron