Robbie Savage’s moeder Val zegt dat jonge mensen ‘ons kunnen leren over racisme’

• Mika Slim
• Sep 10, 2024

Val, de 72-jarige moeder van ex-voetballer en Mirror-columnist Robbie, is een ster op zichzelf nadat ze in zijn Radio 5 Live-show verscheen. Hier vertelt ze over haar zelfisolatie in de twaalfde week...

Ik was een tiener toen Martin Luther King zijn 'I Have a Dream'-toespraak hield. Nu ben ik een gepensioneerde en kijk ik naar protesten in Londen en Amerika en voel me wanhopig verdrietig dat we sindsdien niet genoeg vooruitgang hebben geboekt op het gebied van rassenverhoudingen.

Als ik terugdenk aan het racisme dat ik heb gehoord van het voetbalpubliek, word ik misselijk. Ik heb het niet over het publiek in de Premier League, maar over ouders die naar de wedstrijden van lokale kinderen kijken.

Toen Robert op school zat, moesten we door heel Wales reizen om hem naar wedstrijden te brengen. Dus besloot Colin, zijn vader, dat hij zijn eigen team zou beginnen in ons dorp Bradley, als Robert genoeg goede spelers bij elkaar kon krijgen.

Robert zei dat zijn beste vriend op school goed was met een bal. Hij was Jim Whitely, die een periode bij Manchester City speelde. Het was Robert, toen hij bij Man Utd was, die een brief schreef waarin hij Jim aanbeveelde bij City, en ze zijn nog steeds heel dichtbij.

Jim was toen 13 en de eerste zwarte jongen die zich bij ons lokale team voegde. Maar toen hij aan de bal was, begonnen de mensen in het publiek apengeluiden te maken.

Colin blies op het fluitje en stopte het spel. Hij stormde naar de mensen die het lawaai maakten, de ouders van het rivaliserende team. En hij zei: “Je misbruikt een kind racistisch. En je wordt verondersteld volwassen te zijn.' Ik heb Colin zelden zo boos gezien en ik heb nog nooit zo walgend gevoeld.

Mensen van mijn leeftijd praten zelden over ras, vooral omdat we bang zijn om een ​​verkeerd woord te zeggen en als racistisch te worden beschouwd als we Dat is niet het geval.

Ik heb vaak gezegd dat jonge mensen meer naar hun ouders en grootouders moeten luisteren. Maar als het op ras aankomt, moeten we naar onze kleinkinderen luisteren, aangezien ze zijn opgevoed met een zuiver hart en een wijs hoofd.

Ze leren ons dat woorden die ooit ten onrechte als acceptabel werden beschouwd, dat absoluut niet zijn. En we moeten er allemaal voor openstaan ​​om betere mensen te worden.

Ik zag de pijn die het Jim veroorzaakte. Het feit dat dit soort lijden in Groot-Brittannië nog steeds voorkomt, breekt mijn hart.

Hoewel Robert een stage bij Man Utd had en Jim als tiener bij City werd getekend, waren ze allebei erg leergierig op school.

Ze zaten achterin de klas omdat ze net verder waren met hun werk. Dat dacht tenminste hun leraar.

Op een ouderavond zei hun wiskundeleraar, mevrouw Parkinson, dat ze Robert en Jim midden in een les had betrapt terwijl ze hun handtekeningen aan het oefenen waren. Vanaf dat moment werden ze naar het front verplaatst.

Colin zei tegen Robert: 'Ik ga niet schreeuwen. Ik wil alleen maar zeggen dat ik je door het hele land heb meegenomen voor training. Ik ben teleurgesteld in je.'

Robert slaagde daarna voor zijn examens.

Een van mijn meest trotse momenten was toen ik mijn zoon, Jonathan, zag afstuderen met een ingenieursdiploma aan de Universiteit van Bristol.

Die dag zag de kathedraal van Bristol er spectaculair uit met de vrolijke, slimme jonge mensen die japonnen droegen.

Jonathans vrouw, Kim, heeft een diploma Engels, en Robbie's vrouw, Sarah, een kunstdiploma, dus dat deden we vroeger plaag Robert. Toen gaf de Glyndwr Universiteit van Wrexham hem een ​​jurk en een pet met een erebeurs. Hij was opgetogen, maar ik vertelde hem dat het niet was omdat hij slim was. Hoewel de enige jurk die ik heb gedragen een kamerjas is.

Vorige week sms'te mijn buurvrouw Nia om te zeggen dat ze fish and chips ging halen voor mij en mijn vriendin Beryl, om 17.30 uur, de eerste keer dat we sinds de lockdown.

Tegen 15.00 uur begon ik te kwijlen. En ik begon met mijn rollator naar Beryl's tuin te gaan, omdat ik niet te laat wilde komen. Nia had nog zes andere bezorgingen, maar was zo vriendelijk om de onze eerst af te zetten, omdat ze wist hoeveel we er naar uitkeken.

Beryl en ik kunnen uren kletsen, maar toen de fish, chips en currysaus arriveerden, zei ik: 'Beryl, niet praten. Gewoon eten. We kunnen een andere keer praten. Laten we hier gewoon van genieten.” De vis en chips waren om voor te sterven. Het voelde als eerste kerstdag.

Nia zei dat we elke twee weken hetzelfde kunnen hebben. Ik ben begonnen met het markeren van de vrije dagen in mijn agenda omdat alle lockdown-dagen in één vervagen en ik wil het niet missen.

Ik heb de meeste tv-programma's gemist die op de shortlist stonden voor Bafta's must-see-moment. Ik heb nog nooit The Crown of Line of Duty gezien. En wat is een Fleabag?

Roberts vrouw, Sarah, vertelde me over Love Island, en ik zei: 'Volslagen onzin. Mensen die halfnaakt rond paraderen? Daar hou ik niet van.'

Maar op een avond, toen er niets anders aan de hand was, probeerde ik het toch. En ik was verslaafd.

Ik dacht dat de mensen doodgewoon waren. Ik zag het beddengoed 's nachts in de slaapkamer rommelen en vond het walgelijk. Ik wilde tegen de meisjes zeggen dat ze iets aan de verbeelding moesten overlaten. En ik was verslaafd.

Ik zag de koppels aan elkaar gekoppeld worden en wilde wanhopig weten of ze loyaal waren. Mensen waarvan je zou denken dat ze loyaal waren, zijn dat nooit geweest. En ik riep: 'Oh, in godsnaam' toen er een advertentie was.

Mensen hebben misschien vooropgezette ideeën over waar oudere mensen naar kijken. Maar we houden er allemaal van om onvoorspelbaar te zijn.

Ik ben afgestapt van soaps. Ik hield van Emmerdale, maar toen Ashley dementie kreeg, maakte het me van streek omdat de ziekte van mijn man Colin het te moeilijk maakte om naar te kijken. Ik heb het uitgeschakeld en nooit meer ingeschakeld.

Zeep was altijd geweldig. Maar ze gingen allemaal over seks, geweld en drugs, dus ik mis ze niet. Waarom kunnen ze niet aardig zijn, zoals in de tijd van Emmerdale Farm? Dat is wat we nu nodig hebben.

Het echte leven is vaak schandaliger dan een soap. Kijk maar eens wat Donald Trump doet. Geen wonder dat Melania er zo somber uitziet – dat zou ik ook doen als ik tijd aan die donut moest besteden.

Bron